Imunohistohemija

Imunohistohemija (IHC) je istovremeno i nauka o istoimenoj oblasti i proces otkrivanja antigena (tj. proteina) u ćelijama, nakon disekcije tkiva koja korist princip vezanja antitijela, posebno za antigene u bioloških tkiva e. IHC je imenovana po korijenu "imuno", u odnosu na antitijela se koriste u postupku i "histo," što znači tkivo (u odnosu na imunocitohemiju. Postupak je koncipirao i prvi implementirao Albert Coons, 1941.^[1]

Imunohistohemijsko bojenje se naširoko koristi u dijagnostici abnormalnih ćelija, kao što su one koje se nalaze u kancerogenim tumorima. Specifični molekulski markeri su karakteristični za određene ćelijske aktivnosti, kao što su proliferacija ili smrt ćelija (apoptoza). Imunohistohemija se naširoko koristi u osnovnim istraživanjima da shvate distribuciju i lokalizaciju biomarkera i različito izraženih proteina u različitim dijelovima bioloških tkiva.

Vizualizacija interakcije antitijelo-antigen se može postići na nekoliko načina. Najčešći primjer je da se antitijela konjugiraju na enzim, kao što je peroksidaza, koji može katalizirati reakcije koje proizvode boju. Alternativno, antitijela mogu također biti označena fluoroforama, kao što su florescein ili rodamin.

1. ^ Coons AH,Creech HJ, Jones RN: Immunological properties of an antibody containing a fluorescent group. Proc Soc Exp Biol Med 1941; 47: 200-202.